TEKST 2

ZNACZENIE:
 
Kṛṣṇa i Najwyższa Osoba Boga są jednym i tym samym, dlatego poprzez całą Gītę Pan Kṛṣṇa tytułowany jest „Bhagavān”. Realizacja Bhagavāna jest najwyższą realizacją Absolutnej Prawdy. Prawda Absolutna realizowana jest w trzech fazach poznania: mianowicie, jako Brahman, czyli wszechprzenikający duch; Paramātmā, czyli zlokalizowany aspekt Najwyższego w sercu wszystkich żywych istot; i Bhagavān, czyli Najwyższa Osoba Boga – Pan Kṛṣṇa. Koncepcja Prawdy Absolutnej została wytłumaczona w Śrīmad-Bhāgavatam (1.2.11) w ten sposób:

„Znawca Prawdy Absolutnej realizuje Ją w trzech fazach poznania, i wszystkie one są tożsame. Te trzy fazy Absolutnej Prawdy wyrażone są jako: Brahman, Paramātmā i Bhagavān”.

Te trzy boskie aspekty można wytłumaczyć na przykładzie słońca, które również posiada trzy różne aspekty, mianowicie: blask słoneczny, powierzchnia słoneczna i sama planeta słońce. Kto zajmuje się poznaniem tylko promieni słonecznych, ten jest studentem początkującym. Bardziej zaawansowanym jest ten, kto poznaje powierzchnię słoneczną. Jednak najwyższą jest osoba, która może wniknąć w samą planetę słoneczną. Zwykłych studentów, których zadowala poznanie samych promieni słonecznych – ich powszechnej przenikliwości i oślepiającego blasku ich bezosobowej istoty – można porównać do tych, którzy są w stanie zrealizować tylko cechę Brahmana w Absolutnej Prawdzie. Student, który zrobił dalszy postęp, może poznać tarczę słoneczną, co porównywane jest do poznania cechy Paramātmy w Absolutnej Prawdzie. Natomiast student, który jest w stanie wniknąć do serca planety słonecznej, porównywany jest do tych, którzy realizują osobowe cechy Najwyższej Prawdy Absolutnej. Zatem bhaktowie, czyli transcendentaliści, którzy zrealizowali cechę Bhagavāna w Absolutnej Prawdzie, są najwyższymi transcendentalistami, mimo iż wszyscy studenci zajmujący się poznaniem Prawdy Absolutnej studiują ten sam przedmiot. Blask słoneczny, tarcza słoneczna i procesy odbywające się wewnątrz planety słonecznej nie mogą zostać oddzielone od siebie, jednak studenci tych trzech różnych faz nie są studentami tej samej kategorii.

Sanskryckie słowo bhagavān zostało wytłumaczone przez wielki autorytet, Parāśarę Muniego, ojca Vyāsadevy. Bhagavānem nazywana jest Najwyższa Osoba Boga, która posiada wszelkie bogactwa, wszelką siłę, wszelką sławę, wszelkie piękno, wszelką wiedzę i wszelkie wyrzeczenie. Jest wiele osób, które są bardzo bogate, bardzo silne, bardzo piękne, bardzo sławne, bardzo wykształcone i wolne od przywiązań, ale nikt nie może twierdzić, iż posiada wszelkie bogactwa, wszelką siłę itd., niepodzielnie. Tylko Kṛṣṇa może to sobie przypisać, jako że jest On Najwyższą Osobą Boga. Żadna żywa istota, włącznie z Brahmą, Panem Śivą czy Nārāyaṇem, nie może posiadać wszystkich tych przymiotów w pełni, tak jak posiada je Kṛṣṇa. Dlatego sam Pan Brahmā w Brahma-saṁhicie wnioskuje, że Pan Kṛṣṇa jest Najwyższą Osobą Boga. Nikt nie jest Mu równy ani też nikt Go nie przewyższa. On jest pierwotnym Panem, czyli Bhagavānem, znanym jako Govinda, i On jest najwyższą przyczyną wszystkich przyczyn.

„Jest wiele osób posiadających cechy Bhagavāna, lecz Kṛṣṇa jest najwyższym, gdyż nikt nie jest w stanie Go przewyższyć. On jest Najwyższą Osobą, a Jego ciało jest wieczne, pełne wiedzy i szczęścia. On jest pierwotnym Panem Govindą i przyczyną wszystkich przyczyn”.(Brahma-saṁhitā 5.1)

W Bhāgavatam znajduje się wykaz wielu inkarnacji Najwyższej Osoby Boga, ale Kṛṣṇa opisany został jako oryginalny Osoba Boga, źródło wielu, wielu inkarnacji i Osób Boga:

„Wszystkie inkarnacje Osoby Boga podane tutaj są albo pełnymi ekspansjami, albo częściami pełnych ekspansji Najwyższej Osoby Boga, lecz Kṛṣṇa jest Samym Najwyższą Osobą Boga”.(Bhāgavatam 1.3.28)

Zatem Kṛṣṇa jest oryginalną Najwyższą Osobą Boga, Prawdą Absolutną, źródłem zarówno Duszy Najwyższej, jak i bezosobowego Brahmana.

Rozpacz Arjuny z powodu jego krewnych w obecności Najwyższej Osoby Boga jest z pewnością nie na miejscu i dlatego Kṛṣṇa wyraził Swoje zdumienie słowem kutaḥ, „skąd”. Takich nieczystości nigdy nie spodziewano się po osobie należącej do cywilizowanej klasy ludzi, znanej pod nazwą Āryan. Słowo āryan odnosi się do osób, które znają wartość życia i posiadają cywilizację opartą na realizacji duchowej. Osoby kierujące się materialną koncepcją życia nie wiedzą, że celem życia jest zrealizowanie Prawdy Absolutnej, Viṣṇu, czyli Bhagavāna. Urzeczone zewnętrznymi cechami świata materialnego nie wiedzą, czym jest wyzwolenie. Osoby, które nie posiadają wiedzy o wyzwoleniu z niewoli materialnej, nazywane są nie-Āryanami. Mimo iż Arjuna był kṣatriyą, uchylał się od swoich obowiązków, odmawiając walki. Ten akt tchórzostwa opisany został jako niestosowny dla Āryan. Takie uchylanie się od obowiązków nie pomaga w uczynieniu postępu w życiu duchowym, nie daje nawet szansy na zdobycie sławy w tym świecie. Pan Kṛṣṇa nie pochwalił tak zwanego współczucia Arjuny dla jego krewnych.