TEKST 19
tasmād asaktaḥ satataṁ
kāryaṁ karma samācara
asakto hy ācaran karma
param āpnoti pūruṣaḥ
tasmāt – zatem; asaktaḥ – bez przywiązania; satatam – bezustannie; kāryam – jako obowiązek; karma – praca; samācara – wykonuj; asaktaḥ – bez przywiązania; hi – z pewnością; ācaran – wykonując; karma – praca; param – Najwyższy; āpnoti – osiąga; pūruṣaḥ – człowiek.
Należy zatem pełnić swój obowiązek bez przywiązywania się do owoców swojej pracy, gdyż przez pracę wolną od przywiązania osiąga się Najwyższego.
ZNACZENIE:
Najwyższym dla wielbicieli jest Osoba Boga, dla impersonalistów zaś – wyzwolenie. Kto zatem pracuje dla Kṛṣṇy, czyli w świadomości Kṛṣṇy, pod właściwym przewodnictwem i bez przywiązywania się do owoców swojej pracy, ten niewątpliwie robi postęp na drodze do osiągnięcia najwyższego celu życia. Arjuna otrzymał polecenie, aby walczył w bitwie na polu Kurukṣetra za sprawę Kṛṣṇy, takie bowiem było życzenie Kṛṣṇy. Bycie człowiekiem dobrym czy łagodnym jest sprawą osobistego przywiązania, ale działanie dla Najwyższego jest działaniem wolnym od przywiązania do rezultatów swojego wysiłku. Jest to działanie w najwyższym stopniu doskonałe i takie działanie poleca Najwyższa Osoba Boga – Śrī Kṛṣṇa.
Rytuały wedyjskie, na przykład nakazane ofiary, spełniane są w celu oczyszczenia się z niepobożnych czynów, które dokonywane były dla zadowalania zmysłów. Natomiast działanie w świadomości Kṛṣṇy jest transcendentalne w stosunku do skutków zarówno dobrej, jak i złej pracy. Osoba świadoma Kṛṣṇy nie przywiązuje się do rezultatów swojego działania i działa jedynie z ramienia Kṛṣṇy. Angażuje się ona w różnego rodzaju czynności, ale jest całkowicie wolna od przywiązania.