TEKST 4
arjuna uvāca
aparaṁ bhavato janma
paraṁ janma vivasvataḥ
katham etad vijānīyāṁ
tvam ādau proktavān iti
arjunaḥ uvāca – Arjuna rzekł; aparam – młodszy; bhavataḥ – Twoje; janma – narodziny; param – starszy; janma – narodziny; vivasvataḥ – bóg słońca; katham – jak; etat – to; vijānīyām – mam zrozumieć; tvam – Ty; ādau – na początku; proktavān – przekazałeś; iti – zatem.
Arjuna rzekł: Bóg słońca Vivasvān narodził się wcześniej niż Ty, jak więc mam to zrozumieć, że na początku jemu przekazałeś tę wiedzę?
ZNACZENIE:
Arjuna jest uznanym wielbicielem Pana, więc jak mógł on wątpić w słowa Kṛṣṇy? Prawda jest taka, że Arjuna nie pytał w swoim imieniu, ale pytał dla korzyści tych, którzy nie wierzą w Najwyższą Osobę Boga, albo demonów, które nie chcą zaakceptować Kṛṣṇy jako Najwyższej Osoby Boga. To jedynie dla ich korzyści Arjuna zadaje tego typu pytania, tak jak gdyby sam nie był świadomy Osoby Boga, czyli Kṛṣṇy. Z Rozdziału Dziesiątego dowiemy się, że Arjuna doskonale wiedział, iż Kṛṣṇa jest Najwyższą Osobą Boga, źródłem wszystkiego i ostatnim słowem w transcendencji. Ponieważ na tej ziemi Kṛṣṇa pojawił się jako syn Devakī, pospolitemu człowiekowi bardzo trudno jest zrozumieć, w jaki sposób Kṛṣṇa pozostał tą samą Najwyższą Osobą Boga, osobą pierwotną i wieczną. Aby zatem to wyjaśnić, Arjuna zadaje pytanie Kṛṣṇie, tak aby On Sam mógł udzielić autorytatywnej odpowiedzi. Fakt, że Kṛṣṇa jest najwyższym autorytetem, przyjmuje cały świat, nie tylko w czasach obecnych, ale od czasów niepamiętnych; nie akceptują Go jedynie demony. Skoro więc Kṛṣṇa jest przez wszystkich uznanym autorytetem, Arjuna zadał Mu to pytanie w tym celu, aby Kṛṣṇa mógł Sam Siebie opisać, nie czekając na demony, które zawsze próbują przedstawić Go w fałszywym świetle – w sposób zrozumiały dla nich i ich zwolenników. Wszyscy – dla swojego własnego dobra, powinni poznać naukę o Kṛṣṇie. Jeśli Kṛṣṇa mówi Sam o Sobie, jest to korzystne dla wszystkich światów. Takie wyjaśnienia dane przez Samego Kṛṣṇę mogą być dziwne dla demonów, jako że demony zawsze analizują Kṛṣṇę z własnego punktu widzenia. Ci natomiast, którzy są wielbicielami Pana, z ochotą przyjmują zdania o Kṛṣṇie, tym bardziej wypowiadane przez Samego Kṛṣṇę. Wielbiciele będą zawsze odnosić się z szacunkiem do takich autorytatywnych wypowiedzi o Kṛṣṇie, ponieważ zawsze gorąco pragną wiedzieć o Nim coraz więcej. Ateiści, którzy uważają Kṛṣṇę za zwykłego człowieka, mogą w ten sposób dowiedzieć się, iż Kṛṣṇa jest nadludzki, że jest On sac-cid-ānanda-vigraha – wieczną formą pełną szczęścia i wiedzy – że jest On transcendentalny i nie podlega wpływom trzech sił natury materialnej, i nie ogranicza Go czas ani przestrzeń. Wielbiciel Kṛṣṇy, tak jak Arjuna, z całą pewnością rozumie Jego transcendentalną pozycję. Zadanie tego pytania Panu jest jedynie próbą przeciwstawienia się ateistycznemu stanowisku osób, które uważają Kṛṣṇę za zwykłą ludzką istotę, podlegającą wpływom sił natury materialnej.