TEKST 2
yaṁ sannyāsam iti prāhur
yogaṁ taṁ viddhi pāṇḍava
na hy asannyasta-saṅkalpo
yogī bhavati kaścana
yam – co; sannyāsam – wyrzeczenie; iti – zatem; prāhuḥ – mówią; yogam – połączenie z Najwyższym; tam – to; viddhi – musisz wiedzieć; pāṇḍava – O synu Pāṇḍu; na – nigdy; hi – z pewnością; asannyasta – bez porzucenia; saṅkalpaḥ – pragnienie samozadowolenia; yogī – mistyk transcendentalista; bhavati – staje się; kaścana – nikt.
To, co nazywa się wyrzeczeniem, jest tym samym co yoga, czyli połączeniem się z Najwyższym, o synu Pāṇḍu, gdyż nikt nie może zostać yoginem, dopóki nie porzuci pragnienia zadowalania zmysłów.
Prawdziwa sannyāsa-yoga czyli bhakti oznacza, że należy poznać swoją konstytucjonalną pozycję i działać zgodnie z tą wiedzą. Żywa istota nie ma oddzielnej, niezależnej tożsamości, ale jest marginalną energią Najwyższego. Jeśli znajduje się ona w matni energii materialnej, jest wtedy uwarunkowana, kiedy zaś jest świadoma Kṛṣṇy, czyli świadoma energii duchowej, wówczas znajduje się w swoim prawdziwym i naturalnym stanie życia. Zatem, gdy ktoś posiada kompletną wiedzę, porzuca on wszelkie uciechy zmysłowe, to znaczy wyrzeka się wszystkich czynności mających na celu zadowolenie zmysłów. Praktykowane jest to przez yoginów, którzy powściągają zmysły od przywiązań materialnych. Ale osoba w świadomości Kṛṣṇy nie ma okazji angażowania zmysłów w czynności nie mające związku z Kṛṣṇą. Dlatego osoba świadoma Kṛṣṇy jest jednocześnie i yoginem, i sannyāsīnem. Cel wiedzy i panowania nad zmysłami, czyli cel procesów jñāny i yogi, jest automatycznie realizowany w świadomości Kṛṣṇy. Dla tego, kto nie jest w stanie wyrzec się czynności wynikających z jego egoistycznej natury, praktykowanie jñāny i yogi jest bezcelowe. Prawdziwym celem dla żywej istoty jest porzucenie egoistycznego zadowalania swoich zmysłów i przygotowanie się do zadowalania Najwyższego. Osoba świadoma Kṛṣṇy nie pragnie żadnego rodzaju przyjemności dla siebie samej, ale zawsze zaangażowana jest w zadowalanie Najwyższego. Ten, kto nie ma żadnej wiedzy o Najwyższym, musi zajmować się samozadowalaniem, gdyż nikt nie może pozostać na platformie bezczynności. Wszystkie cele w doskonały sposób osiąga się przez praktykę świadomości Kṛṣṇy.