TEKST 41
prāpya puṇya-kṛtāṁ lokān
uṣitvā śāśvatīḥ samāḥ
śucīnāṁ śrīmatāṁ gehe
yoga-bhraṣṭo ’bhijāyate
prāpya – po osiągnięciu; puṇya-kṛtām – tych, którzy spełniali pobożne czyny; lokān – planety; uṣitvā – po okresie zamieszkiwania; śāśvatīḥ – wielu; samāḥ – lat; śucīnām – pobożnych; śrī-matām – pomyślnych; gehe – w domu; yoga-bhraṣṭaḥ – ten, kto upadł ze ścieżki samorealizacji; abhijāyate – rodzi się.
Yogīn, który nie odniósł sukcesu, po wielu, wielu latach przyjemności na planetach pobożnych żywych istot, rodzi się w rodzinie prawych ludzi albo w bogatej rodzinie arystokratycznej.
ZNACZENIE:
Yogīni, którym nie powiodło się w praktyce yogi, dzielą się na dwie klasy: do pierwszej zaliczani są ci, którzy upadli po uczynieniu niewielkiego postępu; druga klasa natomiast obejmuje tych, którzy upadli, mając za sobą długą praktykę yogi. Yogīn, który upada po krótkim okresie praktyki, idzie na wyższe planety, gdzie dostają się pobożne istoty. Po spędzeniu tam długiego życia, jest on z powrotem przesyłany na tę planetę, rodząc się w rodzinie prawego bramina Vaiṣṇavy albo w bogatej rodzinie kupieckiej.
Prawdziwym celem praktyki yogi jest osiągnięcie najwyższej doskonałości w świadomości Kṛṣṇy, jak to zostało wytłumaczone w ostatnim wersecie tego rozdziału. Osoby, które nie dochodzą do tego przeznaczenia i upadają, wabione urokami materii, mogą – dzięki łasce Pana – całkowicie zaspokoić swoje materialne pragnienia. Następnie otrzymują one szansę pomyślnego życia w rodzinach prawych ludzi lub w rodzinach arystokratycznych. Ci, którzy rodzą się w takich rodzinach, mogą wykorzystać wynikłe z tego faktu udogodnienia i znowu spróbować wznieść się do pełnej świadomości Kṛṣṇy.