TEKST 6
yaṁ yaṁ vāpi smaran bhāvaṁ
tyajaty ante kalevaram
taṁ tam evaiti kaunteya
sadā tad-bhāva-bhāvitaḥ
yam yam – cokolwiek; vā api – w ogóle; smaran – pamiętając; bhāvam – naturę; tyajati – porzuca; ante – pod koniec; kalevaram – to ciało; tam tam – podobnie; eva – na pewno; eti – otrzymuje; kaunteya – O synu Kuntī; sadā – zawsze; tat – ten; bhāva – stan istnienia; bhāvitaḥ – pamiętając.
Albowiem jaki stan istnienia pamięta ten, kto porzuca swoje ciało, o synu Kuntī, taki stan bez wątpienia osiągnie.
ZNACZENIE:
Wytłumaczony został tutaj proces przemiany natury danej osoby w krytycznym momencie śmierci. Osoba, która pod koniec życia opuszcza ciało myśląc o Kṛṣṇie, osiąga transcendentalną naturę Najwyższego Pana, ale nie jest to prawdą, że ten sam transcendentalny stan osiąga ten, kto myśli o czymś innym niż o Kṛṣṇie. Jest to bardzo istotne i powinniśmy o tym wiedzieć. Jak można umrzeć we właściwym stanie umysłu? Mahārāja Bharata, mimo iż był tak wielką osobowością, myślał w chwili śmierci o jeleniu i w następnym życiu narodził się w ciele jelenia. Musiał on przyjąć ciało tego zwierzęcia, chociaż jako jeleń pamiętał on swoje przeszłe czyny. Na to, o czym myślimy w chwili śmierci, wpływa końcowy rezultat myśli i czynów całego życia. Zatem postępowanie w tym życiu determinuje przyszły stan istnienia. Jeśli ktoś wiedzie obecne życie w sile dobroci i zawsze myśli o Kṛṣṇie, to będzie mógł pamiętać Kṛṣṇę pod koniec życia. Dzięki temu wzniesie się do transcendentalnej natury Kṛṣṇy. Jeśli jest się transcendentalnie zaangażowanym w służbę Kṛṣṇy, wtedy następne ciało będzie transcendentalne (duchowe), nie materialne. Dlatego też intonowanie Hare Kṛṣṇa, Hare Kṛṣṇa, Kṛṣṇa Kṛṣṇa, Hare Hare / Hare Rāma, Hare Rāma, Rāma Rāma, Hare Hare jest najlepszą metodą na szczęśliwą zmianę swojego stanu istnienia pod koniec życia.