TEKST 21
te taṁ bhuktvā svarga-lokaṁ viśālaṁ
kṣīṇe puṇye martya-lokaṁ viśanti
evaṁ trayī-dharmam anuprapannā
gatāgataṁ kāma-kāmā labhante
te – oni; tam – to; bhuktvā – radując się; svarga-lokam – niebo; viśālam – niezmierzone; kṣīṇe – wyczerpawszy się; puṇye – rezultaty ich pobożnych czynności; martya-lokam – na śmiertelną ziemię; viśanti – upadają; evam – w ten sposób; trayī – trzech Ved; dharmam – zasady; anuprapannāḥ – przestrzegając; gata-āgatam – śmierć i narodziny; kāma-kāmāḥ – pragnąc uciech zmysłowych; labhante – osiągają.
Kiedy już doświadczą ogromu niebiańskich radości zmysłowych, a rezultaty ich pobożnych czynności zostaną wyczerpane, wówczas ponownie wracają na tę śmiertelną planetę. Tak więc ci, którzy poszukują radości zmysłowych przez przestrzeganie zasad trzech Ved, osiągają jedynie powtarzające się narodziny i śmierć.
ZNACZENIE:
Kto otrzymuje promocję na wyższe systemy planetarne, ten może się cieszyć dłuższym życiem i lepszymi udogodnieniami, jeśli chodzi o zadowalanie zmysłów, jednakże nie może on tam zostać na zawsze. Kiedy kończą się już rezultaty jego pobożnych czynów, z powrotem zostanie wysłany na tę ziemską planetę. Kto nie osiągnął doskonałej wiedzy, jak to zostało oznajmione w Vedānta-sūtrze (janmādy asya yataḥ), nie odnosi sukcesu w osiągnięciu ostatecznego celu życia. Podlega powtarzającym się wędrówkom na planety niebiańskie i ponownym upadkom, tak jak gdyby obracał się na kole diabelskim – będąc raz na górze, raz na dole. Oznacza to, że zamiast wznieść się do świata duchowego, skąd nie ma już możliwości powrotu, podlega on cyklowi narodzin i śmierci na wyższych i niższych systemach planetarnych. Należy raczej powrócić do świata duchowego, aby cieszyć się wiecznym, pełnym szczęścia i wiedzy życiem, i nigdy nie powracać do tego pełnego nieszczęść życia materialnego.