TEKST 11
teṣām evānukampārtham
aham ajñāna-jaṁ tamaḥ
nāśayāmy ātma-bhāva-stho
jñāna-dīpena bhāsvatā
teṣām – dla nich; eva – z pewnością; anukampā-artham – aby okazać szczególną łaskę; aham – Ja; ajñāna-jam – z powodu ignorancji; tamaḥ – ciemność; nāśayāmi – rozpraszam; ātma-bhāva – wewnątrz ich serca; sthaḥ – usytuowany; jñāna – wiedzy; dīpena – lampą; bhāsvatā – błyszczącą.
Aby okazać im szczególną łaskę, Ja – który przebywam w ich sercach – rozpraszam świetlistą lampą wiedzy ciemność zrodzoną z ignorancji.
ZNACZENIE:
Kiedy Pan Caitanya rozpowszechniał w Benares intonowanie Hare Kṛṣṇa, Hare Kṛṣṇa, Kṛṣṇa Kṛṣṇa, Hare Hare / Hare Rāma, Hare Rāma, Rāma Rāma, Hare Hare, tysiące ludzi podążało za Nim. Prakāśānanda Sarasvatī, bardzo wpływowy w tym czasie uczony w Benares, wyśmiewał Pana Caitanyę, nazywając Go sentymentalistą. Zdarza się, że filozofowie Māyāvādī krytykują wielbicieli; sądzą bowiem, że większość wielbicieli Pana znajduje się w ciemnościach ignorancji i, jeśli chodzi o filozofię, są oni naiwnymi sentymentalistami. W rzeczywistości jednak nie jest to prawdą. Są wielce kształceni naukowcy, którzy przedkładają filozofię oddania ponad wszelkie inne, ale nawet jeśli wielbiciel nie korzysta z ich literatury czy z pomocy swojego mistrza duchowego, to jeśli jest on szczery w służbie oddania, otrzymuje pomoc od Kṛṣṇy z wewnątrz swego serca. Więc szczery wielbiciel, zaangażowany w służbę oddania, nie może być pozbawiony wiedzy. Jedyną kwalifikacją jest to, aby pełnił służbę oddania w pełnej świadomości Kṛṣṇy.
Filozofowie Māyāvādī uważają, iż bez rozróżniania nie można posiadać czystej wiedzy. Dla nich Najwyższy Pan daje tę odpowiedź: ci, którzy zaangażowani są w czystą służbę oddania, mimo iż mogą nie posiadać dostatecznego wykształcenia i dostatecznej wiedzy o zasadach wedyjskich, otrzymują pomoc od Najwyższego Pana. To właśnie oznajmia ten werset.
Pan mówi Arjunie, że zasadniczo nie można zrozumieć Najwyższej Prawdy, Prawdy Absolutnej, Najwyższej Osoby Boga, jedynie przez spekulacje. Najwyższa Prawda jest tak ogromna, że niemożliwością jest zrozumienie czy osiągnięcie Go jedynie przez wysiłek umysłowy. Człowiek może spekulować przez miliony lat, lecz jeśli nie ma w nim oddania, jeśli nie jest on miłośnikiem Najwyższej Prawdy, nigdy nie zrozumie Kṛṣṇy, czyli tej Prawdy Najwyższej. Jedynie przez służbę oddania można zadowolić Prawdę Najwyższą, Kṛṣṇę, który poprzez Swoją niepojętą energię objawia się w sercu Swojego czystego wielbiciela. Czysty wielbiciel zawsze ma Kṛṣṇę w swoim sercu; a dzięki obecności Kṛṣṇy, który jest jak słońce, natychmiast zostaje rozproszona ciemność ignorancji. Jest to szczególna łaska, którą Kṛṣṇa obdarza Swojego czystego wielbiciela.
Z powodu zanieczyszczeń nagromadzonych przez obcowanie z materią przez wiele, wiele milionów żywotów, nasze serce przykryte jest kurzem materializmu. Ale kiedy zaangażujemy się w służbę oddania i będziemy starannie intonować Hare Kṛṣṇa, brud ten szybko zostanie usunięty i wzniesiemy się do platformy czystej wiedzy. Ostateczny cel, Viṣṇu, można osiągnąć jedynie przez intonowanie i pełnienie służby oddania, a nie przez umysłowe spekulacje czy jałowe dysputy. Czysty wielbiciel nie musi martwić się o materialne potrzeby życia. Nie musi być niespokojny, ponieważ gdy usunie on ciemność ze swojego serca, automatycznie otrzyma wszystko od Najwyższego Pana, który zadowolony jest z jego pełnej miłości służby. W tym zawiera się istota nauk Bhagavad-gīty. Przez studiowanie Bhagavad-gīty, można zostać duszą całkowicie podporządkowaną Panu i zaangażować się w czystą służbę oddania. Pod opieką Pana wielbiciel całkowicie uwalnia się od wszelkiego materialistycznego wysiłku.