TEKST 44
tasmāt praṇamya praṇidhāya kāyaṁ
prasādaye tvām aham īśam īḍyam
piteva putrasya sakheva sakhyuḥ
priyaḥ priyāyārhasi deva soḍhum
tasmāt – dlatego; praṇamya – ofiarowując pokłony; praṇidhāya – kładąc się; kāyam – ciało; prasādaye – aby błagać o miłosierdzie; tvām – Ciebie; aham – ja; īśam – Najwyższemu Panu; īḍyam – wielbiony; pitā iva – jak ojciec; putrasya – syna; sakhā iva – jak przyjaciel; sakhyuḥ – przyjaciela; priyaḥ – kochanek; priyāyāḥ – ukochaną; arhasi – powinieneś; deva – mój Panie; soḍhum – tolerować.
Ty jesteś Najwyższym Panem, którego wielbić powinna każda żywa istota. Więc padam przed Tobą, aby złożyć Ci hołd i błagać o miłosierdzie. Proszę toleruj wszelkie zło, którego mogłem się dopuścić w stosunku do Ciebie, tak jak ojciec toleruje zuchwalstwo syna, jak przyjaciel toleruje impertynencję swojego przyjaciela, i jak żona toleruje poufałość swojego partnera.
ZNACZENIE:
Wielbiciele Kṛṣṇy pozostają z Nim w różnych związkach; ktoś może traktować Kṛṣṇę jak syna, ktoś inny jak męża, przyjaciela, czy pana. Kṛṣṇa i Arjuna związani są przyjaźnią. Tak jak wyrozumiały jest ojciec, mąż czy pan, tak również wyrozumiałym jest Kṛṣṇa.