TEKST 39
śraddhāvāḻ labhate jñānaṁ
tat-paraḥ saṁyatendriyaḥ
jñānaṁ labdhvā parāṁ śāntim
acireṇādhigacchati
śraddhā-vān – człowiek wierzący; labhate – osiąga; jñānam – wiedzę; tat-paraḥ – bardzo przywiązany do niej; saṁyata – kontrolowane; indriyaḥ – zmysły; jñānam – wiedzę; labdhvā – osiągnąwszy; parām – transcendentalny; śāntim – pokój; acireṇa – wkrótce; adhigacchati – osiąga.
Taką transcendentalną wiedzę jest w stanie osiągnąć człowiek pełen wiary, który jest zaabsorbowany tą wiedzą, i który panuje nad zmysłami, a zdobywszy ją, szybko osiąga najwyższy pokój duchowy.
ZNACZENIE:
Taką wiedzę o świadomości Kṛṣṇy może osiągnąć człowiek, który ma mocną wiarę w Kṛṣṇę. Wierzącym, nazywany jest ten, kto myśli, że jedynie przez działanie w świadomości Kṛṣṇy może osiągnąć najwyższą doskonałość. Wiarę taką można zdobyć przez pełnienie służby oddania i przez intonowanie Hare Kṛṣṇa, Hare Kṛṣṇa, Kṛṣṇa Kṛṣṇa, Hare Hare/ Hare Rāma, Hare Rāma, Rāma Rāma, Hare Hare, które oczyszcza nasze serce z wszelkiego materialnego brudu. Poza tym należy kontrolować zmysły. Osoba pokładająca wiarę w Kṛṣṇie i kontrolująca zmysły może szybko i bez trudu osiągnąć doskonałość w wiedzy o świadomości Kṛṣṇy.