TEKST 12
yuktaḥ karma-phalaṁ tyaktvā
śāntim āpnoti naiṣṭhikīm
ayuktaḥ kāma-kāreṇa
phale sakto nibadhyate
yuktaḥ – ktoś zaangażowany w służbę oddania; karma-phalam – skutki wszystkich czynów; tyaktvā – porzucając; śāntim – doskonały spokój; āpnoti – osiąga; naiṣṭhikīm – niezachwiany; ayuktaḥ – ktoś nie posiadający świadomości Kṛṣṇy; kāma-kāreṇa – dla korzystania z owoców pracy; phale – w skutki; saktaḥ – przywiązany; nibadhyate – zostaje uwikłany.
Niezachwiana w swoim oddaniu dusza osiąga doskonały spokój – Mnie ofiarowując owoce wszystkich swoich czynów. Natomiast osoba pozbawiona boskiej świadomości, chciwa owoców swojej pracy – pozostaje w materialnej niewoli.
ZNACZENIE:
Różnica pomiędzy osobą świadomą Kṛṣṇy, a osobą o świadomości materialnej jest taka, że ta pierwsza przywiązana jest do Kṛṣṇy, podczas gdy ta druga przywiązana jest do owoców swojej pracy. Osoba, która przywiązana jest do Kṛṣṇy i pracuje jedynie dla Niego, jest prawdziwie wyzwoloną osobą i nie jest żądna nagrody za swoją pracę. Bhāgavatam wyjaśnia, że przyczyną pożądania owoców czynu jest koncepcja dualizmu, czyli brak wiedzy o Prawdzie Absolutnej. Kṛṣṇa Osoba Boga, jest Najwyższą Prawdą Absolutną. W świadomości Kṛṣṇy nie ma dualizmu. Wszystko co istnieje jest wytworem energii Kṛṣṇy, a Kṛṣṇa jest wszechdobrem. Zatem czynności w świadomości Kṛṣṇy znajdują się na planie absolutnym; są one transcendentalne i nie mają żadnych następstw materialnych. Dlatego osoba w świadomości Kṛṣṇy napełniona jest pokojem. Tego pokoju nie może jednak posiadać ten, kto zajmuje się obliczaniem zysków, mając na celu zadowalanie zmysłów. Zdanie sobie sprawy z tego, że nie ma życia poza Kṛṣṇą – jest pokojem i wolnością od strachu. Na tym polega tajemnica świadomości Kṛṣṇy.