TEKST 5
yat sāṅkhyaiḥ prāpyate sthānaṁ
tad yogair api gamyate
ekaṁ sāṅkhyaṁ ca yogaṁ ca
yaḥ paśyati sa paśyati
yat – co; sāṅkhyaiḥ – za pomocą filozofii Sāṅkhya; prāpyate – zostaje osiągnięte; sthānam – pozycja; tat – to; yogaiḥ – przez służbę oddania; api – również; gamyate – można osiągnąć; ekam – jeden; sāṅkhyam – analityczne studia; ca – i; yogam – praca w oddaniu; ca – i; yaḥ – ten, kto; paśyati – widzi; saḥ – ten; paśyati – widzi prawdziwie.
Ten, kto wie, że cel osiągnięty przez analityczne studia można również osiągnąć przez pracę w służbie oddania i kto rozumie, że analityczne studia i służba oddania są na tym samym poziomie, ten widzi rzeczy prawdziwie.
ZNACZENIE:
Prawdziwym celem poszukiwań filozoficznych jest znalezienie ostatecznego celu życia. Ponieważ tym ostatecznym celem życia jest samorealizacja, nie ma różnicy pomiędzy wynikiem końcowym osiągniętym przez oba te procesy. Poprzez poszukiwania filozoficzne (Sāṅkhya) dochodzi się do wniosku, że żywa istota nie przynależy do tego świata materialnego, ale że jest ona cząstką najwyższej duchowej całości. A więc, że dusza nie ma nic wspólnego z tym światem materialnym; jej działanie musi mieć jakiś związek z Najwyższym. Kiedy działa ona w świadomości Kṛṣṇy, zajmuje wtedy swoją właściwą konstytucjonalną pozycję. W procesie Sāṅkhya należy uwolnić się od przywiązań materialnych, a w procesie yogi oddania należy przywiązać się do pracy w świadomości Kṛṣṇy. W rzeczywistości obie te metody są takie same, chociaż na pozór wydaje się, że jeden proces wymaga uwolnienia się od przywiązań, drugi natomiast polega na przywiązaniu się. Jednakże uwolnienie się od przywiązania się do rzeczy materialnych i przywiązanie się do Kṛṣṇy jest jednym i tym samym. Ten, kto może to zrozumieć, rozumie rzeczy takimi jakimi są.