TEKST 46
sañjaya uvāca
evam uktvārjunaḥ saṅkhye
rathopastha upāviśat
visṛjya sa-śaraṁ cāpaṁ
śoka-saṁvigna-mānasaḥ
sañjayaḥ uvāca – Sañjaya rzekł; evam – w ten sposób; uktvā – mówiąc; arjunaḥ – Arjuna; saṅkhye – w walce; ratha – rydwanu; upasthe – na miejscu do siedzenia; upāviśat – usiadł ponownie; visṛjya – odkładając; sa-śaram – razem ze strzałami; cāpam – łuk; śoka – przez rozpacz; saṁvigna – strapiony; mānasaḥ – w umyśle.
Sañjaya rzekł: Przemówiwszy w ten sposób na polu walki, Arjuna odłożył swój łuk i strzały, i usiadł na rydwanie, przepełniony żalem.
ZNACZENIE:
Obserwując położenie przeciwnika, Arjuna powstał z rydwanu. Teraz, opanowany przez rozpacz, usiadł ponownie, odkładając swój łuk i strzały. Taka dobra, o miękkim sercu osoba, pełniąca służbę oddania dla Pana, gotowa jest do zdobycia wiedzy o samorealizacji.
W ten sposób Bhaktivedanta kończy objaśnienia do Pierwszego Rozdziału Śrīmad Bhagavad-gīty, traktującego o obserwacji wojsk na Polu Bitewnym Kurukṣetra.