TEKST 29
apāne juhvati prāṇaṁ
prāṇe ’pānaṁ tathāpare
prāṇāpāna-gatī ruddhvā
prāṇāyāma-parāyaṇāḥ
apare niyatāhārāḥ
prāṇān prāṇeṣu juhvati
apāne – w powietrzu kierującym się w dół; juhvati – ofiarowuje; prāṇam – powietrze, które działa na zewnątrz; prāṇe – w powietrzu wychodzącym na zewnątrz; apānam – powietrze skierowane w dół; tathā – jak również; apare – inni; prāṇa – powietrza wychodzącego na zewnątrz; apāna – i powietrza kierującego się w dół; gatī – ruch; ruddhvā – kontrolując; prāṇa-āyāma – trans wywoływany wstrzymaniem wszelkiego oddechu; parāyaṇāḥ – tak nastawieni; apare – inni; niyata – kontrolując; āhārāḥ – jedzenie; prāṇān – powietrze wychodzące; prāṇeṣu – w powietrzu wychodzącym; juhvati – ofiarowują.
A są nawet tacy, którzy – aby osiągnąć trans – skłaniają się ku procesowi powstrzymywania oddechu, praktykując zatrzymanie ruchu wydechu we wdechu, a wdechu w wydechu, i tym sposobem – zatrzymawszy wszelkie oddychanie – w końcu pozostają w transie. Niektórzy z nich poprzez zmniejszenie ilości przyjmowanego pokarmu, składają wydech jemu samemu w ofierze.
ZNACZENIE:
Ten system yogi polegający na kontrolowaniu procesu oddychania, nazywany jest prāṇāyāmą i na początku praktykowany jest w systemie haṭha-yogi poprzez różne postawy siedzące. Wszystkie z tych procesów polecane są dla kontrolowania zmysłów i dla postępu w realizacji duchowej. Praktyka ta obejmuje również kontrolowanie powietrza wewnątrz ciała, tak aby zmienić kierunek jego obiegu na przeciwny. Powietrze apāna kieruje się w dół, a powietrze prāṇa w górę. Yogīn zajmujący się systemem prāṇāyāma praktykuje oddychanie w przeciwnym kierunku, tak aż prądy powietrza zneutralizują się w pūraka, zrównoważeniu. Kiedy wydychane powietrze ofiarowane jest powietrzu wdychanemu, nazywa się to recaka. Kiedy oba prądy powietrza zostaną całkowicie zatrzymane, nazywane jest to yogą kumbhaka. Poprzez praktykowanie yogi kumbhaka, yogin przedłuża swoje życie o wiele, wiele lat, tak aby móc osiągnąć doskonałość w realizacji duchowej. Inteligentny yogīn stara się osiągnąć doskonałość w przeciągu jednego życia, nie czekając na następne. I przez praktykę kumbhaka yogi przedłuża swoje życie o wiele, wiele lat. Osoba świadoma Kṛṣṇy jednakże, pełniąc zawsze transcendentalną służbę miłości dla Pana, automatycznie staje się kontrolerem swoich zmysłów. Ponieważ zmysły jej są zawsze zaangażowane w służbę dla Kṛṣṇy, nie mają one okazji zajęcia się niczym innym. Wskutek tego, z chwilą zakończenia tego życia jest ona w naturalny sposób przenoszona na transcendentalny plan Pana Kṛṣṇy. Dlatego też nie robi ona żadnych wysiłków w celu przedłużenia swojego życia. Od razu osiąga platformę wyzwolenia, jak oznajmia to Bhagavad-gītā (14.26):
māṁ ca yo ’vyabhicāreṇa
bhakti-yogena sevate
sa guṇān samatītyaitān
brahma-bhūyāya kalpate
„Kto angażuje się w czystą służbę dla Pana, wznosi się ponad siły natury materialnej i natychmiast osiąga platformę duchową”. Osoba świadoma Kṛṣṇy zaczyna od etapu transcendentalnego i bezustannie pogrążona jest w tej świadomości. Dlatego nie upada i szybko osiąga królestwo Najwyższego Pana. Praktyka polegająca na zmniejszeniu ilości pokarmu jest podejmowana automatycznie, kiedy tylko ktoś je kṛṣṇa-prasādam, czyli pożywienie najpierw ofiarowane Panu. Zmniejszenie ilości spożywanego pokarmu jest bardzo pomocne w kontroli zmysłów. A bez kontrolowania zmysłów nie ma możliwości wydostania się z tej materialnej niewoli.