TEKST 7
mattaḥ parataraṁ nānyat
kiñcid asti dhanañ-jaya
mayi sarvam idaṁ protaṁ
sūtre maṇi-gaṇā iva
mattaḥ – poza Mną; para-taram – wyższy; na – nie; anyat kiñcit – wszystko inne; asti – jest; dhanam-jaya – O zdobywco bogactw; mayi – we Mnie; sarvam – wszystko, co istnieje; idam – to, co widzimy; protam – nanizane; sūtre – na nić; maṇi-gaṇāḥ – perły; iva – podobnie.
O zdobywco bogactw, nie masz prawdy wyższej ode mnie. Wszystko spoczywa we Mnie, tak jak perły nanizane na nić spoczywają na niej.
ZNACZENIE:
Istnieje powszechna polemika na temat: czy Prawda Absolutna jest osobą, czy jest też bezosobowa? Według Bhagavad-gīty, Prawdą Absolutną jest Najwyższa Osoba Boga, Śrī Kṛṣṇa. Potwierdzane jest to na każdym kroku i szczególnie potwierdza to również ten werset. Zapewnia o tym też Brahma-saṁhitā: īśvaraḥ paramaḥ kṛṣṇaḥ sac-cid-ānanda-vigrahaḥ; to znaczy, że Najwyższą Prawdą Absolutną, Osobą Boga jest Pan Kṛṣṇa, który jest pierwotnym Panem, oceanem wszelkich przyjemności – Govindą, i wieczną formą pełną szczęścia i wiedzy. Te autorytatywne źródła nie pozostawiają żadnych wątpliwości, że Prawda Absolutna jest Najwyższą Osobą, przyczyną wszystkich przyczyn. Impersonaliści jednakże argumentują swoje stanowisko, powołując się na opis wedyjski zamieszczony w Śvetāśvatara Upaniṣad (3.10): tato yad uttara-taraṁ tad arūpam anāmayam / ya etad vidur amṛtās te bhavanti athetare duḥkham evāpiyanti. „Pierwsza żywa istota we wszechświecie, Brahmā, jest w tym materialnym wszechświecie najwyższym spośród półbogów, ludzkich istot i zwierząt. Ale poza Brahmą jest Transcendencja, nie mający formy materialnej i wolny od wszelkich materialnych zanieczyszczeń. Każdy, kto może Go poznać, również staje się transcendentalnym, a ci, którzy Go nie znają, cierpią niedole tego materialnego świata”.
Impersonaliści kładą większy nacisk na słowo arūpam. Ale to arūpam nie znaczy – bezosobowy. Mówi ono o transcendentalnej formie wieczności, szczęścia i wiedzy, opisanej w Brahma-saṁhicie (cytowanej powyżej). Inne wersety w Śvetāśvatara Upaniṣad (3.8–9) uzasadniają to w następujący sposób:
vedāham etaṁ puruṣaṁ mahāntam
āditya-varṇaṁ tamasaḥ parastāt
tam eva viditvāti mṛtyum eti
nānyaḥ panthā vidyate ’yanāya
yasmāt paraṁ nāparam asti kiñcid
yasmān nāṇīyo no jyāyo ’sti kiñcit
vṛkṣa iva stabdho divi tiṣṭhaty ekas
tenedaṁ pūrṇaṁ puruṣeṇa sarvam
„Znam Najwyższą Osobę Boga, który jest transcendentalny do wszystkich materialnych koncepcji ciemności. Tylko ten, kto Go zna, może uwolnić się od więzów narodzin i śmierci. Nie ma innego sposobu wyzwolenia, oprócz tej wiedzy o Najwyższej Osobie.
„Nie ma prawdy wyższej od tej Najwyższej Osoby, jako że On jest najwyższy. Jest On mniejszy od najmniejszego i jest On większy od największego. Jest On jak milczące drzewo i On oświetla transcendentalne niebo. Tak jak drzewo rozprzestrzenia swoje korzenie, tak On rozprzestrzenił Swoje rozległe energie”.
Wersety te dowodzą, że Najwyższą Absolutną Prawdą jest Najwyższa Osoba Boga, który jest wszechprzenikający przez Swoje wielorakie energie; zarówno materialne, jak i duchowe.