TEKST 8
ahaṁ sarvasya prabhavo
mattaḥ sarvaṁ pravartate
iti matvā bhajante māṁ
budhā bhāva-samanvitāḥ
aham – Ja; sarvasya – wszystkich; prabhavaḥ – źródło pokoleń; mattaḥ – ode Mnie; sarvam – wszystko; pravartate – emanuje; iti – w ten sposób; matvā – wiedząc; bhajante – oddają się; mām – Mnie; budhāḥ – uczeni; bhāva-samanvitāḥ – z wielką uwagą.
Ja jestem źródłem wszystkich światów duchowych i materialnych. Wszystko ze Mnie emanuje. Mędrcy – wiedząc o tym doskonale – angażują się w służbę oddania dla Mnie i czczą Mnie z całych serc swoich.
ZNACZENIE:
Uczony mędrzec, który dokładnie przestudiował Vedy i posiada wiedzę od takich autorytetów jak Pan Caitanya i wie, w jaki sposób zastosować te nauki, może zrozumieć, że Kṛṣṇa jest źródłem wszystkiego, zarówno w świecie materialnym, jak i duchowym. Dzięki takiej wiedzy umacnia się on w służbie oddania dla Najwyższego Pana. Taka osoba nigdy nie może zostać odwiedziona od służby oddania przez żadnych głupców ani bzdurne komentarze. Cała wedyjska literatura potwierdza to, że Kṛṣṇa jest źródłem Brahmy, Śivy i wszystkich innych półbogów. Atharva Veda (Gopāla-tāpanī Upaniṣad 1.24) mówi: yo brahmāṇaṁ vidadhāti pūrvaṁ yo vai vedāṁś ca gāpayati sma kṛṣṇaḥ: „To właśnie Kṛṣṇa na początku poinstruował Brahmę w wiedzy wedyjskiej, i który rozpowszechnił ją w przeszłości”. W Nārāyaṇa Upaniṣad (1) powiedziane jest też: atha puruṣo ha vai nārāyaṇo ’kāmayata prajāḥ sṛjeyeti: „Wtedy Najwyższa Osoba Nārāyaṇa zapragnął stworzyć żywe istoty”. W Upaniṣadach powiedziane jest również: nārāyaṇād brahmā jāyate, nārāyaṇād prajāpatiḥ prajāyate, nārāyaṇād indro jāyate, nārāyaṇād aṣṭau vasavo jāyante, nārāyaṇād ekādaśa rudrā jāyante, nārāyaṇād dvādaśādityāḥ: „Z Nārāyaṇa narodził się Brahmā i z Nārāyaṇa narodzili się patriarchowie. Nārāyaṇa jest również źródłem Indry, ośmiu Vasu, jedenastu Rudrów i dwunastu Ādityów”. Ten Nārāyaṇa jest ekspansją Kṛṣṇy.
W tych samych Vedach jest też powiedziane, brahmaṇyo devakī-putraḥ: „Syn Devakī, Kṛṣṇa, jest Najwyższą Osobą”. (Nārāyaṇa Upaniṣad 4) Oraz dalej: eko vai nārāyaṇa āsīn na brahmā neśāno nāpo nāgni-somau neme dyāv-āpṛthivī na nakṣatrāṇi na sūryaḥ: „Na początku stworzenia istniał jedynie On, Najwyższa Osoba Boga, Nārāyaṇa. Nie było Brahmy ani Śivy, ognia ani księżyca, ani gwiazd na niebie, ani słońca”. (Mahā Upaniṣad 1.2) W Mahā Upaniṣad jest też powiedziane, że Pan Śiva został zrodzony z czoła Najwyższego Pana. Tak więc Vedy oznajmiają, iż wielbić należy tego Najwyższego Pana, stworzyciela Brahmy i Śivy.
W Mokṣa-dharma, części Mahābhāraty, Kṛṣṇa mówi również:
prajāpatiṁ ca rudraṁ cāpy
aham eva sṛjāmi vai
tau hi māṁ na vijānīto
mama māyā-vimohitau
„Patriarchowie, Śiva i inni, przeze Mnie zostali stworzeni, lecz ponieważ są pod wpływem Mojej złudnej energii, nie wiedzą, że to Ja jestem ich stwórcą”. Również w Varāha Purāṇie jest powiedziane:
nārāyaṇaḥ paro devas
tasmāj jātaś caturmukhaḥ
tasmād rudro ’bhavad devaḥ
sa ca sarva-jñatāṁ gataḥ
„Nārāyaṇa jest Najwyższą Osobą Boga i z Niego narodził się Brahmā, który dał początek Panu Śivie”.
Pan Kṛṣṇa jest źródłem wszystkich generacji i nazywany jest On oryginalną przyczyną wszystkiego. Mówi On, że ponieważ „wszystko zostało zrodzone ze Mnie, Ja jestem oryginalnym źródłem wszystkiego. Wszystko zależne jest ode Mnie; nie ma nikogo, kto by Mnie przewyższał”. Nie ma kontrolera wyższego od Kṛṣṇy. Kto rozumie Kṛṣṇę w ten sposób, od bona fide mistrza duchowego i z wedyjskiej literatury, ten angażuje całą swoją energię w świadomość Kṛṣṇy, i staje się prawdziwie wykształconym człowiekiem. W porównaniu z nim, wszyscy inni, którzy nie znają Kṛṣṇy właściwie, są tylko głupcami. Tylko głupiec uważa Kṛṣṇę za zwykłego człowieka. Osoba świadoma Kṛṣṇy nie powinna dać się zwieść głupcom: powinna ona unikać wszystkich nieautoryzowanych komentarzy i interpretacji Bhagavad-gīty, i z determinacją i stanowczością kontynuować praktykowanie świadomości Kṛṣṇy.