ROZDZIAŁ 17

TEKST 1:
Arjuna rzekł: O Kṛṣṇo, jaka jest pozycja tego, kto nie przestrzega zasad pism świętych, ale posiada wiarę odpowiadającą jego wyobrażeniom? Czy jest on w dobroci, pasji czy ignorancji?

TEKST 2:
Najwyższa Osoba Boga rzekł: Odpowiednio do sił natury nabytych przez duszę wcieloną, wiara jej może być trzech rodzajów – w dobroci, w pasji albo w ignorancji. A teraz posłuchaj o tym.

TEKST 3:
O synu Bharaty, odpowiednio do swojego życia pod wpływem różnych sił natury, dana osoba rozwija określony typ wiary i wiara ta odpowiada siłom natury nabytym przez nią.

TEKST 4:
Osoby w sile dobroci wielbią półbogów, a będący w sile pasji wielbią demony. Ci natomiast, którzy są w sile ignorancji, oddają cześć duchom i upiorom.

TEKSTY 5-6:
Ci, którzy oddają się surowym pokutom i umartwieniom niezalecanym przez pisma święte i praktykują je z powodu dumy, egotyzmu, pożądania i przywiązania, takie nierozsądne osoby, torturujące swoje narządy cielesne, jak również Duszę Najwyższą przebywającą wewnątrz, są demonicznej natury.

TEKST 7:
Nawet pokarm, w którym znajdują upodobanie określone osoby, jest trzech rodzajów, odpowiednio do trzech sił natury materialnej. To samo odnosi się do ofiar, wyrzeczenia i dobroczynności. Posłuchaj, a powiem ci, jakie są pomiędzy nimi różnice.

TEKST 8:
Pożywienie, w którym gustują osoby w sile dobroci, przedłuża życie i oczyszcza je, daje siłę, zdrowie, szczęście i zadowolenie. Taki zdrowy pokarm jest soczysty, oleisty i smaczny.

TEKST 9:
W pożywieniu, które jest zbyt gorzkie, zbyt kwaśne, słone, ostre, suche i gorące, gustują ludzie w sile pasji. Pożywienie takie jest przyczyną bólów, przygnębienia i choroby.

TEKST 10:
Natomiast pokarm, który gotowany jest na dłużej niż trzy godziny przed spożyciem, który jest bez smaku, nieświeży i zgniły, i pokarm składający się z resztek i nieczystych substancji, lubią ludzie będący w ignorancji.

TEKST 11:
Spośród wszystkich ofiar, w naturze dobroci są te, które spełniane są z obowiązku, zgodnie z zaleceniami pism świętych i bez oczekiwania nagrody.

TEKST 12:
Ale te, które spełniane są dla jakiegoś celu czy korzyści materialnej, czy z powodu dumy, takie ofiary, o wodzu Bhāratów, są w naturze pasji.

TEKST 13:
A te ofiary, których spełnianie nie pozostaje w zgodzie z zaleceniami pism świętych, w których nie rozdaje się prasādam [pożywienia duchowego], nie śpiewa hymnów ani nie wynagradza kapłanów, i które pozbawione są wiary – takie ofiary są w naturze ignorancji.

TEKST 14:
Wyrzeczenie w stosunku do ciała polega na oddawaniu czci Najwyższemu Panu, braminom, mistrzowi duchowemu, wyżej rangą stojącym i starszym, jak ojcu i matce; jak również na zachowywaniu czystości, prostocie, życiu w celibacie, i łagodności.

TEKST 15:
Prostota mowy polega na prawdomówności i używaniu słów, które są przyjemne i korzystne, i które nie są przyczyną niepokoju dla innych. Należy również regularnie recytować Vedy.

TEKST 16:
A zadowolenie, prostota, powaga, opanowanie i oczyszczenie swego życia jest wyrzeczeniem dla umysłu.

TEKST 17:
Te trzy wyrzeczenia praktykowane z transcendentalną wiarą przez ludzi, których celem nie jest osiągnięcie korzyści materialnych dla siebie, ale zadowolenie Najwyższego – są w naturze dobroci.

TEKST 18:
A te pokuty i wyrzeczenia, które praktykowane są pod wpływem dumy, w celu zdobycia szacunku, poważania i czci, uważane są za będące w sile pasji. Nie są one ani trwałe, ani stanowcze.

TEKST 19:
Te natomiast pokuty i wyrzeczenia, które praktykowane są niemądrze przez uporczywe tortury siebie samego albo dla zniszczenia czy zaszkodzenia innym – są w sile ignorancji.

TEKST 20:
Dar dany z obowiązku, we właściwym czasie i we właściwym miejscu, wartościowej osobie, bez oczekiwania zwrotu – uważany jest za dobroczynność w sile dobroci.

TEKST 21:
Ale jałmużna dawana z oczekiwaniem czegoś w zamian albo z pragnieniem osiągnięcia czegoś, czy z niechęcią – jest dobroczynnością w sile pasji.

TEKST 22:
A dobroczynność okazywana w nieczystym miejscu i w niewłaściwym czasie, niewartym tego osobom, bez właściwej uwagi i szacunku – jest dobroczynnością w sile ignorancji.

TEKST 23:
Od początku stworzenia trzy słowa – om tat sat – były używane na wskazanie Najwyższej Absolutnej Prawdy. Bramini wymawiali te trzy reprezentacyjne symbole podczas intonowania hymnów wedyjskich i spełniania ofiar dla zadowolenia Najwyższego.

TEKST 24:
Aby osiągnąć Najwyższego, wszystkie ofiary, pokuty i działalność dobroczynną transcendentaliści zaczynają – zgodnie z zasadami pism świętych – od „oṁ”.

TEKST 25: Ofiary, pokuty i dobroczynność pełnić należy ze słowem „tat” i nie pragnąc rezultatu. A celem takich transcendentalnych czynów jest uwolnienie się z sideł materialnych.
 

TEKSTY 26-27:
A celem służby oddania jest, o synu Pṛthy, Prawda Absolutna, określana słowem „sat”. Te ofiary, pokuty i dobroczynność, które zgodne są z naturą absolutną, spełniane są dla zadowolenia Najwyższej Osoby. I takie czynności ofiarne, jak i ich wykonawca, również określane są słowem „sat”.

TEKST 28:
Ale ofiary, wyrzeczenia i pokuty praktykowane bez wiary w Najwyższego – są nietrwałe, o synu Pṛthy. Nazywane są one „asat” i nie przynoszą żadnego pożytku, ani w tym życiu, ani w następnym.