ROZDZIAŁ 5

TEKST 1:
Arjuna rzekł: O Kṛṣṇo, najpierw poprosiłeś mnie, abym wyrzekł się działania, a następnie poleciłeś mi pracę w oddaniu. Zatem, proszę Cię teraz, powiedz mi wyraźnie, która z tych dwóch dróg jest lepsza?

TEKST 2:
Osoba Boga rzekł: Zarówno wyrzeczenie się pracy, jak i praca w oddaniu prowadzą do wyzwolenia. Ale z tych dwu dróg – praca w służbie oddania lepsza jest od wyrzeczenia się czynu.

TEKST 3:
Ten, kto ani nie pragnie, ani nie nienawidzi owoców swoich czynów, znany jest jako zawsze wyrzeczony. Taka osoba, wolna od wszelkich dualizmów, bez trudu wydostaje się z materialnej niewoli i osiąga doskonałe wyzwolenie, o potężny Arjuno.

TEKST 4:
Tylko nie posiadający wiedzy uważają, że służba oddania [karma-yoga] jest czymś różnym od analitycznych studiów nad tym materialnym światem [Sāṅkhya]. Prawdziwie uczeni mówią, że ten, kto poważnie potraktuje jedną z tych ścieżek, osiąga rezultaty obu.

TEKST 5:
Ten, kto wie, że cel osiągnięty przez analityczne studia można również osiągnąć przez pracę w służbie oddania i kto rozumie, że analityczne studia i służba oddania są na tym samym poziomie, ten widzi rzeczy prawdziwie.

TEKST 6:
Ten, kto nie angażuje się w służbę oddania dla Pana, nie może być szczęśliwy poprzez zwykłe wyrzeczenie, lecz mędrcy zaangażowani w służbę oddania szybko osiągną Najwyższego.

TEKST 7:
Człowiek pracujący w oddaniu, będący czystą duszą i kontrolujący umysł i zmysły – drogi jest każdemu i każdy jemu jest drogi. Chociaż zawsze zajęty pracą, człowiek taki nigdy nie uwikłuje się w jej skutki.

TEKSTY 8-9:
Kto osiągnął taką boską świadomość, ten – chociaż patrzy, słucha, dotyka, wącha, je, porusza się, śpi i oddycha – zawsze wie w głębi, że nic nie czyni. Gdyż mówiąc, wypróżniając się, przyjmując pokarm, otwierając i zamykając oczy, wie zawsze, że to tylko materialne zmysły wchodzą w kontakt z przedmiotami zmysłów, on zaś sam nie ma z nimi nic wspólnego.

TEKST 10:
Kto pełni swój obowiązek bez przywiązania, oddając owoce swego czynu Najwyższemu Panu, ten nie podlega wpływom grzechu, tak jak liść lotosu, który mimo iż jest w wodzie – nie jest przez nią dotykany.

TEKST 11:
Yogini, uwalniając się od przywiązania, uaktywniają ciało, umysł, inteligencję, a nawet zmysły, w celu oczyszczenia się.

TEKST 12:
Niezachwiana w swoim oddaniu dusza osiąga doskonały spokój – Mnie ofiarowując owoce wszystkich swoich czynów. Natomiast osoba pozbawiona boskiej świadomości, chciwa owoców swojej pracy – pozostaje w materialnej niewoli.

TEKST 13:
Kiedy wcielona żywa istota kontroluje swoją naturę i mentalnie wyrzeka się wszelkiego działania, wtedy szczęśliwie rezyduje w mieście dziewięciu bram [ciele materialnym], będąc wolną od działania i nie będąc jego sprawcą.

TEKST 14:
Wcielona dusza, będąc panem miasta-ciała, nie spełnia żadnych czynów, nie wytwarza owoców działania ani też nie nakłania nikogo do działania. Sprawcą tego wszystkiego są trzy siły natury materialnej.

TEKST 15:
Ani też Najwyższy Pan nie przyjmuje na Siebie niczyich grzechów czy pobożnych czynów. Wcielone istoty są jednakże zdezorientowane – z powodu ignorancji, która okryła ich prawdziwą wiedzę.

TEKST 16:
Kiedy jednak ktoś zostaje oświecony wiedzą, która niszczy niewiedzę, wtedy ona – wiedza – objawia mu wszystko, tak jak słońce oświetla wszystko podczas dnia.

TEKST 17:
Kto swoją inteligencję, wiarę i umysł skupia na Najwyższym i w Nim przyjmuje schronienie, ten, mocą doskonałej wiedzy, całkowicie uwalnia się od obaw i wskutek tego posuwa się naprzód na ścieżce wyzwolenia.

TEKST 18:
Pokorny mędrzec, dzięki cnocie prawdziwej wiedzy, widzi jednakowo uczonego i łagodnego bramina, krowę, słonia, psa i zjadacza psów (pariasa).

TEKST 19:
Ci, których umysł cichy jest i niewzruszony, już pokonali narodziny i śmierć. Są oni nieskazitelni jak Brahman, a zatem już osiągnęli Brahmana.

TEKST 20:
Ten, kto nie unosi się radością, gdy zdobędzie coś przyjemnego, ani nie rozpacza, gdy spotykają go rzeczy nieprzyjemne; kto posiada niewzruszoną inteligencję i mądrość, i zna naukę o Bogu – ten już usytuowany jest w transcendencji.

TEKST 21:
Taką wyzwoloną osobę nie pociągają materialne przyjemności zmysłowe, zawsze bowiem pozostaje w ekstazie, radując się w swojej jaźni. W ten sposób samozrealizowana osoba, koncentrując się na Najwyższym, cieszy się nieograniczonym szczęściem.

TEKST 22:
Osoba inteligentna unika źródeł nieszczęść, które powstają w kontakcie ze zmysłami materialnymi. O synu Kuntī, przyjemności takie mają swój początek i swój koniec, więc mędrzec nie gustuje w nich.

TEKST 23:
Kto jeszcze przed porzuceniem tego ciała jest w stanie tolerować impulsy zmysłów materialnych i opanować siłę pożądania i złości, ten jest prawidłowo usytuowany i żyje on szczęśliwie w tym świecie.

TEKST 24:
Kto czerpie szczęście z wewnątrz, kto aktywny jest w jaźni swojej i pełen jest wewnętrznej radości, kierując swoją uwagę ku wewnątrz, ten jest prawdziwie doskonałym mistykiem. Ten wyzwolony jest w Najwyższym i ten ostatecznie osiąga Najwyższego.

TEKST 25:
Kto jest wolny od grzechu oraz dualizmów mających swoje źródło w wątpieniu, którego umysł jest skierowany do wewnątrz, i kto zawsze zajęty jest pracą dla dobra wszystkich żywych istot, ten osiąga wyzwolenie w Najwyższym.

TEKST 26:
Kto wolny jest od złości i wszelkich pragnień materialnych, kto posiadł samorealizację i samoopanowanie – i ciągle dąży do doskonałości, ten wkrótce osiągnie wyzwolenie w Najwyższym.

TEKSTY 27-28:
Wyrzekłszy się wszelkich zewnętrznych przedmiotów zmysłów, koncentrując wzrok pomiędzy brwiami, powstrzymując w nozdrzach powietrze zewnętrzne i wewnętrzne – i w ten sposób kontrolując umysł, zmysły i inteligencję, dążący do wyzwolenia transcendentalista uwalnia się od pragnienia, strachu i złości. Ten, kto zawsze pozostaje w tym stanie – niewątpliwie jest osobą wyzwoloną.

TEKST 29:
Osoba w pełni świadoma Mnie, znając Mnie jako ostateczny cel wszelkich ofiar i wyrzeczeń, Najwyższego Pana wszystkich planet i półbogów, oraz przyjaciela i dobroczyńcę wszystkich żywych istot, osiąga pokój i wolność od wszelkich nieszczęść i cierpień materialnych.