ROZDZIAŁ 8

TEKST 1:
Arjuna zapytał: O mój Panie, o Najwyższa Osobo, czym jest Brahman? Czym jest dusza? Co to są czynności przynoszące owoce? Czym jest manifestacja materialna? I kim są półbogowie? Proszę, wytłumacz mi to.

TEKST 2:
O Madhusūdano, kim jest Pan ofiar? Jak mieszka On w ciele? I w jaki sposób ci, którzy są zaangażowani w pełnienie służby oddania, mogą zrealizować Cię w chwili śmierci?

TEKST 3:
Najwyższa Osoba Boga rzekł: Niepodlegająca zniszczeniu, transcendentalna żywa istota nazywana jest Brahmanem. A jej wieczna natura nazywana jest adhyātmą, jaźnią. Działanie prowadzące do rozwoju materialnych ciał nazywa się karmą, czyli czynnościami przynoszącymi owoce.

TEKST 4:
O najlepszy spośród wcielonych istot, fizyczna natura, która podlega bezustannym zmianom, jest zwana adhibhūta [manifestacją materialną]. Kosmiczna forma Najwyższego Pana, która zawiera wszystkich półbogów, jak półbóg słońca i księżyca, jest zwana adhidaiva. A Ja, Najwyższy Pan, reprezentowany przez Duszę Najwyższą w sercu każdej wcielonej żywej istoty, jestem zwany adhiyajña [Panem ofiar].

TEKST 5:
Ktokolwiek zaś w chwili śmierci, opuszczając ciało, pamięta Mnie jedynie, ten natychmiast osiąga Moją naturę. Co do tego nie ma żadnych wątpliwości.

TEKST 6:
Albowiem jaki stan istnienia pamięta ten, kto porzuca swoje ciało, o synu Kuntī, taki stan bez wątpienia osiągnie.

TEKST 7:
Dlatego też Arjuno, powinieneś zawsze myśleć o Mnie w Mojej formie Kṛṣṇy i jednocześnie wypełniać swój nakazany obowiązek walki. Poświęcając Mnie swoje czyny, skupiając na Mnie swój umysł i inteligencję, osiągniesz Mnie bez wątpienia.

TEKST 8:
Kto medytuje o Mnie jako Najwyższej Osobie Boga, bezustannie angażując swój umysł w pamiętanie Mnie, nie zbaczając ze ścieżki, ten, o Pārtho, z pewnością Mnie osiągnie.

TEKST 9:
Należy medytować o Najwyższej Osobie Boga jako o tym, który zna wszystko, jest najstarszy, jest kontrolerem, który jest mniejszy od najmniejszego, który wszystko utrzymuje i żywi, który jest poza wszelkim materialnym wyobrażeniem, który jest niepojęty i który zawsze jest osobą. Jest On promienny jak słońce, a będąc transcendentalnym – znajduje się poza tą naturą materialną.

TEKST 10:
Kto w momencie śmierci umieszcza powietrze życia pomiędzy brwiami i – za pomocą yogi, ze zrównoważonym umysłem – z pełnym oddaniem pogrąża się w pamiętaniu Najwyższego Pana, ten z pewnością osiągnie Najwyższą Osobę Boga.

TEKST 11:
Kształceni w Vedach, intonujący oṁkāra i będący wielkimi mędrcami w wyrzeczonym porządku życia – łączą się z Brahmanem. Kto pragnie takiej doskonałości, ten praktykuje celibat. Objaśnię ci teraz pokrótce ten proces, przezeń bowiem można osiągnąć zbawienie.

TEKST 12:
Pozycja yogi polega na uwolnieniu się od przywiązania do wszelkich zmysłowych zajęć. Zamykając wejścia wszystkich zmysłów, skupiając umysł na sercu, a powietrze życia przenosząc na szczyt głowy, w taki oto sposób umacnia się on w yodze.

TEKST 13:
Jeśli umocni się w tej praktyce yogi i wibruje świętą sylabę oṁ, najwyższy układ liter, a opuszczając swoje ciało myśli o Najwyższej Osobie Boga, wtedy z pewnością osiągnie planety duchowe.

TEKST 14:
Bez trudu osiąga Mnie ten, o synu Pṛthy, kto bezustannie angażując się w służbę oddania, zawsze pamięta o Mnie.

TEKST 15:
Osiągnąwszy Mnie, wielkie dusze, będąc oddanymi Mi yogīnami, nigdy nie powracają do tego tymczasowego, pełnego nieszczęść świata, albowiem osiągnęły one najwyższą doskonałość.

TEKST 16:
Wszystkie planety w tym materialnym świecie, od najwyższej do najniższej, są miejscami niedoli, powtarzających się narodzin i śmierci. Lecz kto przybywa do Mojej siedziby, o synu Kuntī, ten nigdy już nie rodzi się ponownie.

TEKST 17:
Według ludzkich obliczeń, tysiąc epok wziętych razem składa się na jeden dzień Brahmy. Równie długo trwa jego noc.

TEKST 18:
Kiedy zaczyna się dzień Brahmy, wszystkie żywe istoty manifestują się ze stanu niezamanifestowanego, a następnie, wraz z zapadnięciem nocy, wszystkie one ponownie łączą się z niezamanifestowanym.

TEKST 19:
I raz za razem, gdy przychodzi dzień Brahmy, wszystkie te żywe istoty manifestują się, a wraz z zapadnięciem jego nocy, bezradnie ulegają unicestwieniu.

TEKST 20:
Jednak istnieje jeszcze inna niezamanifestowana natura – wieczna i transcendentalna w stosunku do tej zamanifestowanej i niezamanifestowanej materii. Jest ona najwyższą i nigdy nie ulega unicestwieniu. Kiedy wszystko w tym świecie ulega zagładzie, ta część pozostaje niezmienną.

TEKST 21:
To najwyższe miejsce pobytu, które Vedāntyści opisują jako niezamanifestowane i nieomylne, i które znane jest jako najwyższe przeznaczenie, z którego, kto raz je osiągnął, nigdy nie powraca – jest Moim najwyższym królestwem.

TEKST 22:
Najwyższa Osoba Boga, który przewyższa wszystko, osiągalny jest przez czyste oddanie. Mimo iż zawsze obecny w Swojej siedzibie, jest wszechprzenikający i wszystko usytuowane jest w Nim.

TEKST 23:
O najlepszy spośród Bhāratów, teraz objaśnię ci różne pory, o których yogin gdy opuszcza ten świat, powraca tutaj albo nigdy już nie powraca.

TEKST 24:
Znawcy Najwyższego Brahmana osiągają Najwyższego odchodząc z tego świata w pomyślnym momencie dnia, w świetle – kiedy bóstwo panuje nad atmosferą, w czasie dwóch tygodni przybywającego księżyca, albo podczas sześciomiesięcznej wędrówki słońca po północnej stronie.

TEKST 25:
Mistyk, który odchodzi z tego świata podczas dymu, nocą, w ciągu dwóch tygodni ubywającego księżyca czy podczas sześciomiesięcznej wędrówki słońca po południowej stronie – osiąga planetę Księżyc, ale wraca tu ponownie.

TEKST 26:
Według Ved, są dwa sposoby opuszczania tego świata – jeden w świetle, drugi w ciemności. Kiedy ktoś odchodzi w świetle, nie powraca nigdy, lecz kto w ciemności odchodzi, ten musi powrócić ponownie.

TEKST 27:
Chociaż wielbiciele znają te dwie ścieżki, o Arjuno, nie błądzą nigdy. Dlatego zawsze bądź niewzruszony w oddaniu.

TEKST 28:
Kto przyjmuje ścieżkę służby oddania, ten nie jest wcale pozbawiony rezultatów pochodzących ze studiowania Ved, praktykowania surowych wyrzeczeń, rozdawania jałmużny, czy też uprawiania filozofii i pracy dla korzyści. Wszystko to osiąga jedynie dzięki pełnieniu służby oddania i w końcu udaje się do najwyższej, wiecznej siedziby.